Weer een dag niks gedaan, een dag een beetje in huis geklooid, was gedraaid, gewandeld met mijn dochter. Meer niet. Geen nieuwe klanten binnen gehaald (dat is zowizo al een dingetje), geen nieuwe video’s opgenomen of mijn ebooks afgemaakt. Gewoon niks gedaan.

Om 17.00 uur begin ik met het eten koken en ik bedenk me dat ik niks waardevols heb gedaan vandaag. 

Ja die was moest opgevouwen worden, maar ach dat doe ik dagelijks, dus dat stelt niet zo veel voor.

De boodschappen moeten worden gedaan. Ook dat is niet iets wat echt veel voorstelt. En mijn dochter moet ook tijd hebben, ze heeft hulp nodig bij het onderwijs. Ik heb er immers voor gekozen om haar thuisonderwijs te geven en dus is dat mijn verantwoordelijkheid en moet ik daar tijd voor vrij maken.

Maar mijn werk dan?

Ja ik heb even tussendoor een berichtje beantwoord. Ik heb even snel ingevoeld bij de ene klant omdat ik dat gewoon snel kan. Maar echt wat concreets heb ik niet gedaan.

Het voelt als een verloren dag.

Straks moet ik Zumba geven, wat ik super leuk vindt, maar de laatste tijd heb ik niet heel veel deelnemers. Zal ik dan de les afzeggen? Of misschien zeggen ze zelf wel af, gaat er door me heen.

Maar even een berichtje plaatsen in de groep. Wie doet er mee? En het blijft stil. Maar ja. Het is ook net na werktijd, die zijn waarschijnlijk nog onderweg naar huis, dus die zullen later wel reageren. 

En dan na de zumba, dan kan ik wel aan het werk. Ik krijg energie van het bewegen, dus dan komt het vast goed. 

Maar ja, vanavond is het volle maan, en ik had me zo voorgenomen om de volle maan meditatie mee te doen. Even lekker ontspannen, heb ik ook nodig.

Maar heb ik dat verdient? Ik heb immers amper wat gedaan.

En zelfs hetgeen waarom ik weinig concrete dingen voor vandaag had gepland, namelijk het thuisonderwijs voor mijn dochter, heb ik eerlijk gezegd niet heel veel aandacht aan besteed.

Ja ze heeft goed gewerkt en ik heb haar wat uitgelegd, maar of het nu zo betekenisvol was.

Het voelt als een verloren dag. 

Waarom kan ik mezelf niet af en toe een schop onder mijn kont geven? Waarom lukt het mij niet om gewoon door te gaan? Dat deed ik eerder toch ook? Ik ging door totdat het werk af was. Ook als dat betekende dat het 2 uur ’s nachts was. En nu. Nu leg ik me er bij neer dat het niet af is en ga ik vervolgens lopen balen.

Dat mag anders. Dat moet anders.

Ik ga net zoals ik bij mijn klanten doe mezelf die schop onder de kont geven. En werkt dat niet, dan heb ik gelukkig ook een geweldige coach. Eentje die mij ook af en toe die schop onder mijn kont geeft.

En morgen na de volle maan ben ik weer opgeladen.

Oh ja en als ik nu alles terug lees wat ik vandaag heb gedaan dan is mijn dag misschien toch niet zo verloren als ik dacht.

Liefs,

Annemiek