Geld, het is en blijft een lastig onderwerp. Was het maar nooit uitgevonden denk ik soms. Maar met geld kan je ook hele mooie dingen doen. Ik zie het al helemaal voor me. Ik weet waar ik naar toe wil. Ik weet hoe ik mensen nog beter kan helpen en ik weet dat dat geld kost. En dus is ook voor mij voldoende geld verdienen belangrijk.
En toch heb ik besloten om deze keer geen geld te accepteren.
Ik heb besloten om bij mezelf te blijven en vast te houden aan mijn principes, ook als dit mij geld kost.
Voor het eerst sinds de invoering van alle maatregelen voel ik me echt met de rug tegen de muur aan gezet. Voor het eerst moet ik kiezen, meewerken aan de zoals ik het zie complete waanzin of geen inkomen.
We hebben allemaal gezien wat er gebeurt met horeca die niet mee willen werken aan discriminatie wat eer momenteel van hen verwacht wordt. En dus snap ik dat een ondernemer die al maanden lang verlies lijdt meedoet aan deze onzin. Hetzij met tegenzin, maar ze doen wel mee. Keur ik dat goed, dat niet, maar ik snap het wel.
Toen de eerste verhalen naar buiten kwamen heb ik besloten dat ik hier niet aan mee ga doen. Op zich redelijk makkelijk, want ik kan nog steeds mijn werk uitvoeren, ik werk immers grotendeels online en uit eten, ach dan doen we dat toch even niet.
Maar nu, nu raakt het mij ook. Niet direct als persoon, maar wel als ondernemer en daarmee ook wel indirect mij als persoon.
Want het deel wat ik nog over heb van de dansschool is onder andere het geven van workshops.
Locaties waar ik mee samen werk hebben al aangegeven dat ik gezien wordt als personeel en ik dus geen QR code hoef te tonen. Dat hoeft namelijk alleen als ik na die tijd dan nog wat wil blijven drinken… (want dan ben ik ineens super gevaarlijk, snap jij het nog?)
Maar goed, nu kreeg ik een aanvraag van particulieren.
Niet een super hoog budget, maar ze hadden een leuk verzoek en ik dacht, dit ga ik gewoon doen, gewoon omdat het leuk is. Ik kan hen een leuke avond bezorgen en mijn bankrekening vindt dit ook wel leuk.
De vergoeding is niet hoog, zeker niet gezien de tijd en de energie die er in gaat zitten, maar dat is oke voor een keer. Ik doe vooral de dingen die ik leuk vind.
Bij de eerste gesprekken was er überhaupt nog geen sprake van een QR code (dat voorspelden alleen de wappies) en zou het hoogstwaarschijnlijk bij iemand thuis zijn.
Nou helemaal top…
Tot dat ik vandaag het adres kreeg. De workshop zou toch in een zaaltje plaats vinden, met horeca.
Oeps.
Nu had ik er natuurlijk voor kunnen kiezen om niks te zeggen en op de afgesproken datum er gewoon naar toe te rijden, maar ik zag het niet zo zitten om 1,5 uur te rijden en dan misschien wel voor niks.
Dus ik heb gevraagd wat de voorwaarden zijn van de ruimte.
Je raad het al, QR code, of minimaal een negatief test uitslag is noodzakelijk om binnen te komen. Met de opmerking er bij, je dan gewoon gratis zo’n test doen, is ook vast wel bij jou in de buurt.
En ja, ik kan er voor kiezen om “gewoon” zo’n test te doen (weet je nog, vorig jaar, testen zonder klachten heeft geen zin). Maar dan ga ik tegen mijn eigen principes in. En wat als ik dan positief test? Die kans is er natuurlijk ook nog. Ik heb aangegeven dat ik hier niet aan mee wil werken. Ik kan dit op geen enkele manier voor mezelf goed praten anders dan dat ik dat kleine beetje geld wat ik er mee verdien op zich wel goed kan gebruiken.
Maar mijn lichaam en vooral mijn innerlijke zelf schreeuwt haast nee! Ik kan dit niet, dit is niet wie ik ben. Ik heb besloten om niemand te discrimineren, ik heb besloten dat wanneer ik ergens kom ik daar welkom moet zijn, zonder aan te tonen of ik wel of geen prik heb gehad, of ik gezond ben of wat dan ook.
Ik mag aannemen dat ik als persoon die gezond eet, bijna dagelijks sport, niet rook en drink niet echt een gevaar ben voor de volksgezondheid.
En dus zeg ik nee. Hier trek ik de grens. Als personeel naar binnen, dat is nog te doen. Al heb ik daar al dubbele gevoelens bij, maar zelf direct hier aan mee werken, aan te tonen dat ik niet gevaarlijk ben voor wie dan ook, dat is not done.
En dus zit ik zaterdag avond thuis, lekker met mijn gezin. Kan ik mijn dochter gewoon naar bed brengen en ach, wie weet zijn er nog wel mensen die online en zonder voorwaarde een sessie willen zodat het verlies toch nog een beetje beperkt blijft.
En dus kost nu mijn principe me geld en dat is jammer, maar meer dan dat is het niet.