8 augustus 2021, leeuwenpoort en nieuwe maan.
Ik doe wat ik altijd doe met de nieuwe maan, zet mijn intenties en doe een meditatie voordat ik ga slapen.
En op de een of andere manier heb ik altijd iets last van mijn kies met de nieuwe maan. Zo ook nu.
Ik voel al wel dat die iets vervelender aanvoelt dan normaal, maar het zal zoals altijd wel weer over gaan.
Wel vraag ik me ook nu weer af wat die kies me nu wil vertellen.
Ik heb dus vaker wat last van die kies en altijd rond de nieuwe maan. En toch voel ik dat het een les is, maar doe ik er niks mee.
En ach, het zal wel weer over gaan. En ik vind het ook jammer geld. De tandarts heeft immers vorige week nog even snel gekeken en zag zo niks bijzonders.
Ook weer vanwege het geld maar even geen foto’s laten maken. Iets in mij vind mezelf dat niet waard, terwijl ik weet dat het geld er echt wel is, alleen niet op mijn eigen rekening. Dus maar geen foto.
Maar nu, nu voelt het anders. En erger nog, de pijn houdt aan! Oeps, dat had ik niet verwacht.
En daar zit ik dan, met een zere kies. Afgesproken een dagje weg te gaan met een paar vriendinnen en de kids en ik wil mijn en vooral ook hun dag niet verpesten. Dus extra doosje paracetamol in de tas en gaan.
Halverwege de dag is de pijn alles behalve weg en de paracetamol helpt ook niet echt, dus besluit ik toch maar om de tandarts te bellen.
Ik kon dezelfde dag nog terecht om half 4, of de volgende dag om 8 uur ‘s ochtends.
Ik kies voor het laatste. Het zou immers zuur zijn voor de kids als we eerder weg moeten. Ik had namelijk niet zelf gereden en de kinderen hebben veel plezier.
Hoe veder de dag vordert hoe meer last ik krijg, met als einde van het liedje een dikke wang. Begin van de avond valt het nog mee, maar hoe later het wordt hoe dikker die wang wordt. En vooral ook hoe pijnlijker het ook wordt.
Gelijk bedenk ik:” was ik maar vanmiddag gedaan, dan was ik nu overal van af geweest”.
Maar ja, ik koos het plezier van de kinderen boven mijn gezondheid…
Om 22.00 besluit mijn vriend dat het mooi geweest is en belt de dienstdoende tandarts. Advies, paracetamol en koelen, tijd hebben ze niet want ik kan bij de “spoed” tandarts pas de volgende dag om 10.30 terecht.
En dus elke 3 uur paracetamol en koelen, de hele nacht door…
Een wekker hoef ik er niet voor te zetten, na 3 uur is het gewoon uit gewerkt en word ik wakker door de pijn…
En dan is het eindelijk 8 uur en ben ik aan de beurt bij de tandarts. Was nu maar eerder gekomen, had nu toch vorige week maar die foto’s laten maken.
Maar ja… ik wilde mijn lessen niet leren. Ik stelde mijn eigen gezondheid achter het plezier van anderen. Ik vond het mezelf niet waard om toch die foto’s te laten maken, terwijl ik ergens wel wist dat het beter was.
Iets wat ik anderen leer om niet te doen! Ik leer immers moeders om zichzelf op de eerste plek te zetten. Dat zij ook tellen en dat je vooral jezelf niet moet vergeten. En vaak doe ik dat zelf ook wel, alleen nu even niet.
Iets wat ik overduidelijk wel heb gedaan, mezelf vergeten.
En nu, nu krijg ik de les van de vrachtwagen. Nu heb ik een nacht amper geslapen van de pijn en is mijn afspraak bij de tandarts vanmorgen een van velen.
De volgende keer luister ik naar mijn lichaam, want pijn wil je altijd iets vertellen. Pijn mag je niet negeren, zeker niet voor het plezier van anderen.
Leer jij je lessen of wacht jij ook op de les van de vrachtwagen?