Ik post met enige regelmaat een nieuwe blog. Of nou ja, regelmaat. Er is geen regelmaat in te vinden. Ik schrijf wanneer ik voel dat ik iets wil delen. En schrijf dan ook wat er in me om gaat. Soms een paar keer per week dan dan kan het zo maar weer een paar weken duren voordat het nieuwe verhaal komt.
Mijn gedachtes maken soms rare sprongen en die zie je ook terug in mijn verhalen.
Nu zou ik natuurlijk alles na de tijd weer kunnen na lezen (ik typ immers alles in mijn notities) en er een goed lopend verhaal van kunnen maken. Maar dan raak ik het gevoel kwijt met wat ik wil vertellen.
Mijn blogs zijn een soort van dagboek, alleen deel ik die dan met de wereld. Wat er in mijn hoofd om gaat schrijf ik op. Mijn gevoel, mijn gedachtes. En ook op die volgorde.
Waarom doe ik dat zo? Eigenlijk heel simpel. Ik wil graag authentiek zijn. Ik wil laten zien wie ik ben. Hoe ik denk en wat er in me om gaat. Mijn struggles en mijn overwinningen. Maar ook de momenten dat ik me misschien even niet helemaal professioneel gedraag.
Hoe je het ook went of keert, ik ben ook een mens. Een mens met gevoelens. Gevoelens die ik jaren lang heb uitgeschakeld om vooral mezelf te beschermen. En dat wil ik nu niet meer. Mijn gevoel mag er zijn. Ik mag er zijn.
En daarom schrijf ik zoals ik schrijf. Ik hoop er anderen mee te inspireren. Je hoeft niet alles perfect te doen. Wees gewoon wie je bent, doe de dingen zoals je bent.
Puur, authentiek en zoals ik ben, soms lekker chaotisch, soms vrolijk en soms onprofessioneel.
En als je het niks vindt, helemaal prima. Dan zijn we even geen match en ook dat is oke. Want jij bent jij en ik ben ik.
En hopelijk tot de volgende blog….