Trots! Als je me nu vraagt hoe ik me voel, dan is dat wat ik voel. Ik voel me trots! Super trots!
Vorige week deelde ik al dat ik voor het eerste het rondje om de molen had hardgelopen en vandaag heb ik er nog een stapje bovenop gedaan.
Want ondanks dat ik me alles behalve goed voel vandaag, iets met Ego en te weinig rust pakken heb ik toch maar mooi even 1,4 km gelopen.
0,2 km meer dan vorige week, toen ik me helemaal fit voelde!
En toch, ondanks dat ik bij mezelf die trots echt even voelde deelde ik dit niet gelijk op Facebook. Ik wilde het wel hoor, ik had mijn telefoon in de hand en wilde een stukje gaan schrijven.
Als je me al even volgt dan weet je dat ik graag mijn successen deel om zo andere ook te inspireren. En dus ook dit mag gedeeld worden…
Terwijl ik typ op mijn Facebook, merk ik dat ik allemaal onbelangrijke informatie er bij zet.
Ik loop niet echt hard hoor, een dribbel pasje, misschien als jij gewoon wandelt hou je me gewoon bij… Allemaal dingen om mezelf weer naar beneden te halen.
Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om niks te plaatsen en mijn vriendin die me helpt met het hardlopen te appen dat ik 0,2 km extra heb gelopen.
Ze is oprecht trots op me, dat zie je aan haar reactie, dat voel je. Zij is echt trots. De trots die ik eigenlijk niet durf uit te stralen. Want, zo goed ben ik niet in hardlopen. En ja mijn conditie is prima, maar met mijn conditie zou ik ook met gemak 10km moeten kunnen lopen… Allemaal argumenten waarom ik niet goed genoeg zou zijn. Argumenten om mijn prestatie naar beneden te halen.
Als iemand die bij mij welk traject dan ook volgt zou komen met deze argumenten, deze opmerkingen, dan zou ik zeggen:
“Je had er ook voor kunnen kiezen om in de auto te blijven wachten, of het hele uur op je telefoon te zitten. Maar jij bent gaan hardlopen. Daar mag je super trots op zijn!”
Ik zou ook oprecht trots zijn op die persoon en dat zou ik ook laten merken. Want het is gewoon super goed dat je de keus maakt om voor jezelf te kiezen. Je kiest voor je gezondheid, voor je immuun systeem en voor een gezonde mind.
Eigenlijk hetzelfde als hoe mijn vriendin reageert. Zij is echt oprecht trots. Ik weet dat zij veel harder kan lopen dan ik. En toch als we samen lopen lijkt het haar niet uit te maken dat het niet zo snel gaat. Ze vind het leuk om samen te doen en ze motiveert me om door te gaan. Om het beste uit mezelf te halen.
Precies wat ik met mijn klanten ook doe.
Waarom doe ik dat niet met mezelf?
Het antwoord is heel simpel, en eigenlijk ook weer niet.
Dit is echt het werk van mijn ego, mijn geconditioneerde Mind. Hetgeen wat mijn groei tegen wil houden, dat me wil houden waar ik nu ben. Lekker veilig, want waar groei zit, dat is onbekend, dus dat kan wel eens heel slecht uitpakken. En als je groeit, kan je alleen maar harder vallen….
Maar ik wil niet blijven waar ik nu ben. Ik wil door. Ik wil door groeien met mijn bedrijf, daarom ben ik natuurlijk ook met het traject gestart vorige week. Ik wil me nog beter ontwikkelen als coach, maar vooral als mens.
Mijn missie is om mensen te helpen. Mensen te laten lachen. Mensen zich weer goed te laten voelen over zichzelf. Of dat nou door middel van coaching is, of door de lessen die ik geef, of een combinatie van beiden. De lach op jouw gezicht is waar ik het voor doe.
Ik weet dat ik verschillende skills bezit om mensen hier mee te helpen.
Ik kan sportlessen geven, ik kan coachen op het gebied van bewegen, voeding enzovoort en ik kan je zelfs helpen met je planning en tijdsindeling.
Dus eigenlijk kan ik je een heel totaal pakket aanbieden. Een totaal pakket waar mijn ego niks van wil weten. Een totaal pakket wat niet alleen mij verder gaat helpen maar ook jou en jouw omgeving.
Een totaal pakket dat staat voor groei als ondernemer en als coach. Maar vooral een totaal pakket dat staat voor groei als persoon, als moeder en als vriendin.
Dus nu zeg ik met recht:
Ik ben trots op mezelf! Ondanks dat ik me niet fit voelde heb ik 1,4 km hardgelopen!
(Zo ego, steek die maar lekker in je zak)
Waar ben jij trots op?
Liefs,
Annemiek
Trots! Als je me nu vraagt hoe ik me voel, dan is dat wat ik voel. Ik voel me trots! Super trots!
Vorige week deelde ik al dat ik voor het eerste het rondje om de molen had hardgelopen en vandaag heb ik er nog een stapje bovenop gedaan.
Want ondanks dat ik me alles behalve goed voel vandaag, iets met Ego en te weinig rust pakken heb ik toch maar mooi even 1,4 km gelopen.
0,2 km meer dan vorige week, toen ik me helemaal fit voelde!
En toch, ondanks dat ik bij mezelf die trots echt even voelde deelde ik dit niet gelijk op Facebook. Ik wilde het wel hoor, ik had mijn telefoon in de hand en wilde een stukje gaan schrijven.
Als je me al even volgt dan weet je dat ik graag mijn successen deel om zo andere ook te inspireren. En dus ook dit mag gedeeld worden…
Terwijl ik typ op mijn Facebook, merk ik dat ik allemaal onbelangrijke informatie er bij zet.
Ik loop niet echt hard hoor, een dribbel pasje, misschien als jij gewoon wandelt hou je me gewoon bij… Allemaal dingen om mezelf weer naar beneden te halen.
Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om niks te plaatsen en mijn vriendin die me helpt met het hardlopen te appen dat ik 0,2 km extra heb gelopen.
Ze is oprecht trots op me, dat zie je aan haar reactie, dat voel je. Zij is echt trots. De trots die ik eigenlijk niet durf uit te stralen. Want, zo goed ben ik niet in hardlopen. En ja mijn conditie is prima, maar met mijn conditie zou ik ook met gemak 10km moeten kunnen lopen… Allemaal argumenten waarom ik niet goed genoeg zou zijn. Argumenten om mijn prestatie naar beneden te halen.
Als iemand die bij mij welk traject dan ook volgt zou komen met deze argumenten, deze opmerkingen, dan zou ik zeggen:
“Je had er ook voor kunnen kiezen om in de auto te blijven wachten, of het hele uur op je telefoon te zitten. Maar jij bent gaan hardlopen. Daar mag je super trots op zijn!”
Ik zou ook oprecht trots zijn op die persoon en dat zou ik ook laten merken. Want het is gewoon super goed dat je de keus maakt om voor jezelf te kiezen. Je kiest voor je gezondheid, voor je immuun systeem en voor een gezonde mind.
Eigenlijk hetzelfde als hoe mijn vriendin reageert. Zij is echt oprecht trots. Ik weet dat zij veel harder kan lopen dan ik. En toch als we samen lopen lijkt het haar niet uit te maken dat het niet zo snel gaat. Ze vind het leuk om samen te doen en ze motiveert me om door te gaan. Om het beste uit mezelf te halen.
Precies wat ik met mijn klanten ook doe.
Waarom doe ik dat niet met mezelf?
Het antwoord is heel simpel, en eigenlijk ook weer niet.
Dit is echt het werk van mijn ego, mijn geconditioneerde Mind. Hetgeen wat mijn groei tegen wil houden, dat me wil houden waar ik nu ben. Lekker veilig, want waar groei zit, dat is onbekend, dus dat kan wel eens heel slecht uitpakken. En als je groeit, kan je alleen maar harder vallen….
Maar ik wil niet blijven waar ik nu ben. Ik wil door. Ik wil door groeien met mijn bedrijf, daarom ben ik natuurlijk ook met het traject gestart vorige week. Ik wil me nog beter ontwikkelen als coach, maar vooral als mens.
Mijn missie is om mensen te helpen. Mensen te laten lachen. Mensen zich weer goed te laten voelen over zichzelf. Of dat nou door middel van coaching is, of door de lessen die ik geef, of een combinatie van beiden. De lach op jouw gezicht is waar ik het voor doe.
Ik weet dat ik verschillende skills bezit om mensen hier mee te helpen.
Ik kan sportlessen geven, ik kan coachen op het gebied van bewegen, voeding enzovoort en ik kan je zelfs helpen met je planning en tijdsindeling.
Dus eigenlijk kan ik je een heel totaal pakket aanbieden. Een totaal pakket waar mijn ego niks van wil weten. Een totaal pakket wat niet alleen mij verder gaat helpen maar ook jou en jouw omgeving.
Een totaal pakket dat staat voor groei als ondernemer en als coach. Maar vooral een totaal pakket dat staat voor groei als persoon, als moeder en als vriendin.
Dus nu zeg ik met recht:
Ik ben trots op mezelf! Ondanks dat ik me niet fit voelde heb ik 1,4 km hardgelopen!
(Zo ego, steek die maar lekker in je zak)
Waar ben jij trots op?
Liefs,
Annemiek
