Een blog uit het hart gegrepen, misschien een beetje warrig, van hot naar her. Maar zeker uit het hart. Ik wens je veel leesplezier
Moederdag, een bijzondere dag. Sinds 4,5 jaar mag ik me bij het groepje vrouwen voegen die zich moeder mogen noemen.
Maar moeder worden is niet zo vanzelf sprekend. Niet iedereen heeft het leuk om moeder te mogen worden.
Sommige vrouwen kiezen hier bewust voor en worden hier door de omgeving op aangekeken. Want waarom zou je geen kinderen willen?
Maar wat als jij voelt dat dat niet jouw taak is hier op aarde. Wat als jij heel graag anderen helpt, misschien zelfs wel graag met kinderen werkt, maar niet zelf kinderen wil. Waarom is dat niet oke?
Ik ken een paar vrouwen die er heel bewust voor hebben gekozen om geen moeder te worden. En dat is oke, dat is hun keus.
Dat wil niet zeggen dat moederdag dan makkelijk is voor deze vrouwen. Je wordt er continu mee geconfronteerd dat je anders bent dan anderen. Dat jij er als vrouw voor kiest om niet voor kinderen te gaan. En ook al is het je eigen keus, zelfs dan kan het soms best even lastig zijn. Dus laten we ophouden met oordelen en ook deze vrouwen accepteren zoals ze zijn. Als vrouw.
Ik ken ook de andere kant. Vrouwen die heel graag moeder willen worden waarbij het niet lukt. Vrouwen die in hun hart moeder zijn, zonder kind. Vrouwen die een kindje moeten missen.
Voor deze vrouwen is moederdag en de aanloop er naar toe erg pijnlijk.
Op de dag zelf meiden ze social media zo veel mogelijk om maar niet te hoeven zien hoe alle moeders zijn verwend door hun kinderen.
En tuurlijk wil je met trots laten zien wat voor moois je kind heeft gemaakt. Ik snap dat als geen ander. Ik wil dat ook.
Toch was mijn eerste moederdag best lastig. Ik had een mooi cadeau gekregen van Catlijn. Bij het Mamacafe had ze een hartje beschilderd en dat met net een half jaar oud. En ook al wist ik ongeveer wat ze had gemaakt, het was het mooiste cadeau wat ik ooit had gekregen. Een klein hartje met een paar stipjes vingerverf. Het hartje ligt nog altijd naast mijn bed.
Het hartje doet me herinneren aan hoeveel geluk we hebben gehad dat we ons meisje hebben mogen krijgen.
Want ik weet als geen ander dat kinderen krijgen niet vanzelf sprekend is. We hebben een heel traject doorstaan om haar te mogen krijgen. En het was het waard. En toch die eerste moederdag, ik durfde haast niet mijn oh zo mooie cadeau te laten zien. Omdat ik weet dat er dames waren die gelijk met mij in het traject zaten en nog met lege handen zaten.
De vrouw die naast mij lag op de kamer na de punctie die daar te horen kreeg dat er weer geen eicellen waren gevonden. Haar spaargeld was op, dit was al haar zesde poging. Ik wist niet wat ik moest zeggen, ik wist niet wat ik moest doen. En dan is ze gewoon blij wanneer ze hoort dat ik 12 eicellen had. Zij had de kracht om mij te feliciteren en mij te vertellen dat ik een geweldige moeder zou worden. En dat terwijl ze weet dat zij nooit moeder zou worden. Dat terwijl ik weet dat zij een geweldige moeder zou zijn. Een moeder zonder kind. Een super krachtige vrouw. Ik had graag geweten hoe het met haar is nu. Hoe heeft zij haar leven weer invulling kunnen geven. Hoe ervaart zij een dag als vandaag. Moederdag, zonder dat jij je eigen kind ooit in je armen hebt mogen sluiten.
Dit is slechts 1 voorbeeld van vele schrijnende verhalen. Verhalen die je bijna nooit hoort. Verhalen die weinig mensen delen.
Het is een taboe. Ongewenst kinderloos wordt haast niet over gepraat. Vrouwen schamen zich, voelen zich niet 100% vrouw, voelen zich schuldig tegenover partner of ouders of anderen. Vrouwen die dit meemaken voelen zich minder vrouw.
Wat ik met dit verhaal vooral duidelijk wil maken is deel je verdriet. Wanneer jij ongewenst kinderloos bent, weet dat je niet alleen bent. Weet dat jij niks verkeerd doet. Het schuldgevoel naar bijvoorbeeld je partner kan enorm groot zijn. Maar weet dat jij niks verkeerd doet.
Nogmaals, ik ben zo dankbaar dat het bij ons wel is gelukt. Dat het ons gegund is. Dat wij elke dag mogen genieten van onze prachtige dochter. Ook al kan ik haar soms wel achter het behang plakken. Ik zou haar voor geen goud willen missen. Mijn eigen unicorn!
Lieve vrouw, als jij dit leest en je bent ongewenst kinderloos weet dan dan je niet alleen bent. Wil jij je verhaal kwijt, weet dat je contact mag opnemen.
Lieve mama van een sterretje. Weet dat er altijd over jou en je meest dierbare bezit wordt gewaakt. Het leven is niet altijd eerlijk, het leven kan soms hard zijn, maar jouw sterretje is altijd bij je.
Lieve jij, wanneer jij je moeder mist. Geef haar een kus, vertel haar dat je van haar houdt. Ze is altijd bij je in je hart.
Lieve mama. Soms is het zwaar. Soms het je het idee dat je er alleen voor staat, of misschien sta je er wel alleen voor. Bewust of onbewust. Geniet van wat je hebt. Wees trots op jezelf, want hoe zwaar het soms ook is, er is iemand waarvoor jij de wereld bent. Of je kind nou dicht bij je is of ver weg. Al volwassen is of nog maar net geboren. Jouw kind zal je nooit vergeten. Geniet van vandaag!
Ken jij nu vrouwen voor wie kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is, vrouwen bij wie het niet gelukt is om hun grootste wens uit te laten komen. Misschien hebben ze iets aan dit stuk, misschien willen ze hun verhaal kwijt. Laat ze weten dat je er voor ze bent. Laat ze weten dat ze niet alleen zijn, dat er mensen zijn die hun verdiet begrijpen. En als ik daarin iets kan betekenen dan doe ik het graag.
Liefs,
Annemiek
